Strona g³ównaPomocSzukajZaloguj siêRejestracja

Witamy, Go¶æ. Zaloguj siê lub zarejestruj.
Grudzieñ 23, 2024, 15:56:44

Zaloguj siê podaj±c nazwê u¿ytkownika, has³o i d³ugo¶æ sesji
Szukaj

News

Stats
8792 wiadomo¶ci w 564 w±tkach, wys³ane przez 45 u¿ytkowników
Najnowszy u¿ytkownik: konopia
+  Art Of War
|-+  Off - topic
| |-+  .. i starocie ;)
| | |-+  Dzia³ dla spamerow ^^
| | | |-+  hurrrrrraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
0 u¿ytkowników i 10 Go¶ci przegl±da ten w±tek. « poprzedni nastêpny »
Strony: 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 20 Do do³u Drukuj
W±tek: hurrrrrraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa  (Przeczytany 94176 razy)
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #105 : Czerwiec 16, 2009, 11:09:58 »

nabije tych
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #106 : Czerwiec 16, 2009, 11:10:17 »

postow ile sie da Du¿y u¶miech
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #107 : Czerwiec 16, 2009, 11:12:11 »

Final Fantasy X to pierwsza gra serii, która zosta³a wydana na konsolê PS2. Od razu sta³a siê obowi±zkowym tytu³em dla wszystkich posiadaczy tej konsoli. Nic dziwnego. Wspania³a grafika ol¶niewa ka¿dego, nawet najbardziej zrzêdliwego gracza. Gra jest kolejnym krokiem milowym serii. Ka¿da przesiadka sprzêtowa powodowa³a dalszy rozwój. Tak jest i tym razem. Dwuwymiarowe, prerenderowane t³a zast±piono pe³nym trójwymiarem, dziêki czemu obraz nabra³ g³êbi. Wspaniale zrealizowano wygl±d postaci. Wprowadzono mimikê twarzy a tak¿e ucz³owieczono zachowanie.
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #108 : Czerwiec 20, 2009, 22:17:13 »

Amfetamina (nazwa systematyczna: 1-fenylo-2-aminopropan; znana równie¿ jako: benzedryna, psychedryna, perwityna) – organiczny zwi±zek chemiczny o silnym dzia³aniu psychotropowym pobudzaj±cy o¶rodkowy uk³ad nerwowy. Jest on mieszanin± racemiczn± dwóch odmian prawoskrêtnej (2S)(+)-1-fenylo-2-aminopropanu (dekstroamfetamina) i lewoskrêtnej (2R)(-)-1-fenylo-2-aminopropanu (lewoamfetamina), które ró¿ni± siê dzia³aniem fizjologicznym.

Jej stereoizomer prawoskrêtny S(+) dekstroamfetamina (deksedryna) dwukrotnie mocniej uwalnia noradrenalinê, jednak czterokrotnie s³abiej blokuje jej wychwyt zwrotny.

Amfetamina jest jednym z bardziej rozpowszechnionych spo¶ród nielegalnie rozprowadzanych ¶rodków psychotropowych. Uwalnia neuroprzeka¼niki z zakoñczeñ nerwowych i blokuje ich wychwyt zwrotny. Enancjomer R(-) silniej uwalnia noradrenalinê, enancjomer S(+) uwalnia g³ównie dopaminê, oba enancjomery najs³abiej uwalniaj± serotoninê. Wskutek tego zwiêksza siê aktywno¶æ uk³adu nerwowego i w efekcie pobudzany jest ca³y organizm. Amfetamina najczê¶ciej przyjmowana jest w formie siarczanu amfetaminy, rzadziej w postaci fosforanu, winianu czy higroskopijnego chlorowodorku.

Szkielet cz±steczki amfetaminy stanowi struktura fenyloetyloaminy, bêd±ca podstaw± wielu innych substancji psychoaktywnych, na przyk³ad: MDMA, MDA, MDE, DOM, DOB. Pochodne amfetaminy maj± równie¿ zastosowanie w medycynie (na przyk³ad fentermina czy bupropion).
 W³asno¶ci chemiczne i fizyczne

Wolna zasada (free base)

W temperaturze pokojowej amfetamina jest higroskopijn±, bezbarwn± ciecz± o w³a¶ciwo¶ciach silnie zasadowych i gêsto¶ci trochê mniejszej od wody. Amfetamina w postaci wolnej zasady na gor±co matowi szk³o sodowe oraz niszczy gumê. Ma niezbyt przyjemny i charakterystyczny "mysi" zapach. Wolna zasada pozostawiona na ciele przez d³u¿szy czas powoduje trudno goj±ce siê oparzenia, po³kniêta uszkadza ¶cianê ¿o³±dka powoduj±c dotkliwy ból.

Temperatura wrzenia: 97°C pod ci¶nieniem 12 mmHg lub 203°C pod ci¶nieniem 760 mmHg. Podczas destylacji z wod± tworzy azeotrop. Rozpuszczalno¶æ w wodzie ok. 15 g/l. Rozpuszczalno¶æ wody w amfetaminie ok. 170 g/l. Pozostawiona na wolnym powietrzu ciemnieje reaguj±c z tlenem (tworzy polimeryczne produkty) oraz dwutlenkiem wêgla tworz±c cia³o sta³e – higroskopijny karbaminian (rac)-amfetaminy, który pod wp³ywem wilgoci przechodzi w wêglan. Przechowuje siê j± w ciemnych butelkach nape³nionych argonem lub azotem.

Sole amfetaminy

W celu zwiêkszenia trwa³o¶ci amfetaminê przeprowadza siê w sole amoniowe, najczê¶ciej siarczan diamfetaminy (zwany w uproszczeniu równie¿ amfetamin±) (rozpuszczalno¶æ w wodzie 110 g/l w 20°C) lub chlorowodorek amfetaminy (higroskopijny). Stosuje siê równie¿ jednozasadowy fosforan amfetaminy lub winian diamfetaminy. Obie sole rozpuszczaj± siê w wodzie lepiej ni¿ siarczan i nie s± higroskopijne. Wszystkie sole amfetaminy s± bia³ymi proszkami o gorzkim smaku.

Otrzymywanie

Amfetamina jest zwi±zkiem o prostej strukturze, który jest stosunkowo ³atwo otrzymaæ jako mieszaninê racemiczn±. Jest pochodn± fenetylaminy (skrót od β-fenyloetyloaminy).

(rac)-Amfetaminê produkuje siê najczê¶ciej w reakcji Leuckarta, tj. redukcyjnego aminowania benzylometyloketonu (fenyloaceton (BMK)) formamidem wzglêdnie mrówczanem amonu w obecno¶ci kwasu mrówkowego lub przez kondensacjê aldehydu benzoesowego z nitroetanem w obecno¶ci n-butyloaminy i redukcjê powsta³ego beta-nitrostyrenu glinowodorkiem litu (LiAlH4) do amfetaminy w bezwodnym THF lub eterze dietylowym. Sole amfetaminy uzyskuje siê w wyniku reakcji odpowiedniego kwasu w ¶rodowisku np. alkoholu etylowego lub propylowego w reakcji zobojêtniania.

Czyst± S(+)-amfetaminê uzyskuje siê w drodze rozdzia³u racematu.

Dzia³anie fizjologiczne

Izomer o absolutnej konfiguracji S(+) amfetaminy wykazuje dzia³anie euforyzuj±ce, za¶ izomer R(-) ma dzia³anie bardziej obwodowe wykazuj±c szkodliwe dzia³anie na serce. Powoduje zmiany w obrazie EKG charakterystyczne dla zawa³u miê¶nia sercowego.

Izomer S desynchronizuje pó³kule mózgowe oraz wywo³uje zmiany w obrazie EEG mózgu, które po jednokrotnym za¿yciu mog± utrzymywaæ siê nawet do miesi±ca. Czysty izomer S amfetaminy jest nieop³acalny do uzyskania w drodze totalnej syntezy, ma on dzia³anie bardzo podobne do kokainy.

Okres pó³trwania amfetaminy w organizmie wynosi 10 godzin dla d-izomeru i 13 godzin dla l-izomeru. Metabolizowana jest g³ównie odmiana S do BMK, który ma dzia³anie dra¿ni±ce i p-metoksyamfetaminy, która ma dzia³anie psychotropowe (wywo³uje psychozy). Reszta, czyli w³a¶ciwie odmiana R, wydalana jest w stanie niezmienionym.
Efekty za¿ycia:

    * silne pobudzenie psychomotoryczne
    * przy¶pieszona akcja serca i szybki oddech
    * brak ³aknienia
    * rozszerzenie ¼renic
    * podwy¿szone ci¶nienie krwi
    * blado¶æ skóry
    * gonitwa my¶li
    * wytrzeszcz oczu
    * jad³owstrêt i ¶wiat³owstrêt
    * sucho¶æ w ustach
    * zmniejszona wra¿liwo¶æ na ból, g³ód oraz zmêczenie
    * rozgadanie

Efekty uboczne:

    * zmniejszony lub zwiêkszony popêd p³ciowy
    * problemy z erekcj±
    * dr¿enie miê¶ni
    * szczêko¶cisk
    * wyp³ukiwanie witamin z organizmu

Przypomina to typow± reakcjê organizmu na silny, zewnêtrzny stres - jednak ze wzglêdu na d³ugotrwa³e blokowanie wydzielania noradrenaliny stan ten utrzymuje siê od 6 do 12 godzin po spo¿yciu.

Po ustaniu dzia³ania ¶rodka, przewa¿nie ok. 20 godzin od pierwszego za¿ycia nastêpuje tzw. "zej¶cie", co objawia siê poprzez silne zmêczenie organizmu, senno¶æ, ogólne os³abienie i czêsto wysok± gor±czk±. Objawy ustêpuj± po ok. 30-40 min zazwyczaj, lecz czasem utrzymuj± siê nawet ca³y dzieñ lub d³u¿ej w zale¿no¶ci od dawki. Pocz±tkowo silne zmêczenie organizmu, niepokój, lêk, rozdra¿nienie i zdenerwowanie. Pó¼niejsze objawy (na drugi dzieñ) to ból miê¶ni, g³owy i narz±dów wewnêtrznych brzucha, te objawy mog± utrzymywaæ siê nawet kilkana¶cie godzin.

Za¿ywanie amfetaminy

Amfetamina jest za¿ywana przez cz³owieka w ró¿nych celach:

    * jako u¿ywka (narkomania),
    * jako ¶rodek dopinguj±cy w sporcie (w odpowiednio zmniejszonych dawkach),
    * jako ¶rodek pobudzaj±cy zdolno¶æ uczenia (stosowany przez niektórych studentów, a w ostatnim czasie równie¿ uczniów szkó³ ¶rednich, którzy musz± w krótkim czasie opanowaæ znaczny zakres materia³u),
    * jako ¶rodek wzmacniaj±cy podczas d³ugotrwa³ego wysi³ku (amfetamina by³a podawana podczas II wojny ¶wiatowej lotnikom wyruszaj±cym na d³ugie trasy),
    * w lecznictwie (np. w Stanach Zjednoczonych w terapii ADHD i narkolepsji - patrz Adderall). Dawki terapeutyczne s± wielokrotnie ni¿sze od dawek "rekreacyjnych" - w USA jest to od 5 do 40 mg na dobê.
    * w celach odchudzaj±cych (wysoka nadwaga)

Skutki u¿ywania

Mo¿liwe s± powa¿ne konsekwencje zdrowotne z powodu wyczerpania organizmu. W przypadku spo¿ycia du¿ych ilo¶ci mog± siê pojawiaæ takie problemy jak:

    * zaburzenia wzroku i s³uchu,
    * arytmia serca, mog±ca w skrajnych przypadkach powodowaæ zawa³,
    * wycieñczenie organizmu,
    * psychoza amfetaminowa.

Nastêpnego dnia po za¿yciu wystêpuj± objawy wyczerpania, takie jak np. potrzeba snu. Najskuteczniejszym lekarstwem jest przespanie kilku dodatkowych godzin. Po za¿ywaniu kolejnych dawek przez wiele dni (tzw. "ci±g") mog± wyst±piæ objawy bardzo du¿ego wyczerpania organizmu, takie jak bardzo silna potrzeba snu, ogólna ospa³o¶æ, depresja, utrata wagi, spadek odporno¶ci na infekcje, silne migreny i zawroty g³owy. Ju¿ pierwsze za¿ycie mo¿e doprowadziæ do tak zwanej psychozy amfetaminowej.

Ze wzglêdu na fakt, ¿e amfetamina powoduje zanik poczucia g³odu i zmêczenia – spo¿ywanie jej, po³±czone z sytuacj± wzmo¿onego wysi³ku fizycznego (dyskoteka, uprawianie sportu ekstremalnego, ciê¿ka praca fizyczna, du¿y wysi³ek umys³owy), powoduje niekiedy bardzo powa¿ne konsekwencje na skutek wyczerpania i odwodnienia, ze zgonem w³±cznie.

Osoby czêsto spo¿ywaj±ce amfetaminê mog± wpa¶æ w "ci±g amfetaminowy". Amfetamina nie powoduje uzale¿nienia fizycznego lub jest ono bardzo s³abe (mo¿e objawiaæ siê duszno¶ciami i lekkimi zawrotami g³owy w momencie odstawienia), wywo³uje jednak – jak ka¿dy ¶rodek pobudzaj±cy – uzale¿nienie psychiczne.

Amfetamina przyjmowana do¿ylnie w postaci stê¿onych roztworów (zbli¿onych do nasyconego) powoduje rozpad czerwonych krwinek i uwolnienie hemoglobiny. Amfetamina jako ligand tworzy z ¿elazem(II) zwi±zki kompleksowe poprzez które zachodzi utlenianie ¿elaza w hemoglobinie ze stopnia utlenienia +2 na +3, a wiec nieodwracalne tworzenie nieprzenosz±cej tlenu methemoglobiny. Objawia siê to sinieniem koñców palców oraz ust, co mo¿e prowadziæ do mikrouszkodzeñ mózgu z powodu niedotlenienia.

Wstrzykiwanie stê¿onych roztworów powoduje powstawanie zakrzepów w naczyniach, które mog± staæ siê bezpo¶redni± przyczyn± zawa³u serca lub zatorów w o¶rodkowym uk³adzie krwiono¶nym. Dodatkowym zagro¿eniem przy gwa³townym podaniu do¿ylnym stê¿onego roztworu amfetaminy jest ryzyko wylewu podpajêczynówkowego. Ryzyko to bardzo ro¶nie z wiekiem, gdy¿ naczynia trac± normaln± elastyczno¶æ, a wiêc i odporno¶æ na wzrost ci¶nienia.

Najczêstsz± przyczyn± ¶mierci po przedawkowaniu amfetaminy jest parali¿ miê¶ni oddechowych, a wiêc uduszenie siê lub zatrzymanie akcji serca wskutek arytmii lub zawa³u. Najczêstszymi powik³aniami s± mikrowylewy. Niewielka czê¶æ osób pope³nia samobójstwo wskutek psychozy amfetaminowej albo samookalecza siê w fazie odstawienia. Ratowanie osoby która przedawkowa³a polega na podaniu neuroleptyków blokuj±cych receptory adrenergiczne i dopaminergiczne w celu niedopuszczenia do nadmiernego ich pobudzenia oraz leki obni¿aj±ce ci¶nienie, dalej leczeniu objawowym. W przypadku psychozy amfetaminowej podaje siê neuroleptyki (chlorpromazynê) domiê¶niowo lub/i relanium do¿ylnie. Osoby uzale¿nione od amfetaminy s± bardzo wra¿liwe na neuroleptyki, tak wiêc zwykle wystarczaj± dawki o po³owê mniejsze ni¿ u osób nieuzale¿nionych.

Historia

W roku 1887 uzyskano po raz pierwszy w USA fenylopropanolaminê, pochodn± amfetaminy.

W roku 1910 dwóch amerykañskich naukowców opisuje amfetaminê jako substancje pobudzaj±c± o¶rodkowy uk³ad nerwowy.

W ci±gu kilku lat powsta³ szereg zwi±zków o podobnym dzia³aniu. W roku 1927 uzyskano siarczan amfetaminy który po nieca³ych 6 latach trafi³ do masowej produkcji. Podczas II wojny ¶wiatowej amfetamina by³a powszechnie stosowan± substancj± przez wojska wszystkich wiêkszych armii, pozwalaj±c ¿o³nierzom pozostaæ czujnym w okopach czy odbyæ dobowy lot bombowcem. Amfetamina zosta³a zsyntetyzowana w latach 30. w USA i by³a w czasie II wojny ¶wiatowej stosowana masowo przez ¿o³nierzy amerykañskich, z których ka¿dy mia³ w swoim ekwipunku jedn± tabletkê 50 mg benzedryny, któr± mia³ prawo za¿yæ w sytuacji skrajnego zmêczenia na polu walki, a alianckim za³ogom bombowców dalekiego zasiêgu wydawano amfetaminê w formie "witaminizowanej czekolady".

Szacuje siê, ¿e ¿o³nierze amerykañscy spo¿yli w czasie II wojny ¶wiatowej ok. 2 milionów tych tabletek. Badania epidemiologiczne po drugiej wojnie ¶wiatowej wykaza³y piêciokrotny wzrost zachorowañ na depresjê maniakaln± u ¿o³nierzy, którzy spo¿ywali wiêcej ni¿ jedn± tabletkê benzydryny miesiêcznie w stosunku do ¿o³nierzy, którzy nigdy z tych tabletek nie skorzystali.

¯o³nierze si³ zbrojnych III Rzeszy otrzymywali z kolei metamfetaminê w tabletkach o nazwie "Pervitim", w warunkach znacznej przewagi liczebnej Armii Czerwonej w czasie walk na froncie wschodnim Pervitim by³ powszechnie wykorzystywany, miêdzy innymi znajdowa³ siê w ostatnich lotniczych transportach zaopatrzeniowych do oblê¿onego Stalingradu.

Zapiski lekarza osobistego Adolfa Hitlera dowodz±, ¿e Hitler równie¿ regularnie dostawa³ zastrzyki z metyloamfetaminy, od 1942 roku a¿ do ¶mierci.

Amfetamina by³a w USA legalnym lekiem, który mo¿na by³o kupiæ bez recepty, a¿ do koñca lat 60 XX w. Stosowali j± masowo m.in. kierowcy ciê¿arówek – jednak liczne przypadki ¶mierci z wyczerpania i powodowanie przez nich wypadków pod wp³ywem tego leku spowodowa³y, ¿e FDA zdecydowa³a siê zakazaæ sprzeda¿y amfetaminy bez recepty i zaliczy³a j± do zabronionych ¶rodków pobudzaj±cych. Obecnie lek ten jest jeszcze czasami stosowany przy leczeniu g³êbokich depresji i ¶pi±czek, jest on jednak zastêpowany przez bezpieczniejsze w u¿yciu leki antydepresyjne nowej generacji takie jak Prozac

Historia nadu¿ywania amfetaminy, jak i innych ¶rodków pobudzaj±cych, jest stosunkowo krótka. W latach 60. i 70., nadu¿ywane by³y g³ównie ¶rodki halucynogenne i uspokajaj±ce. Popularno¶æ amfetaminy wzros³a dopiero w latach 80., a zw³aszcza na pocz±tku lat 90., kiedy wzros³o zapotrzebowanie na ¶rodki pobudzaj±ce w zwi±zku z mod± na wielodniowe imprezy taneczne techno, które wymaga³y od uczestników d³ugotrwa³ego wysi³ku fizycznego.

Sytuacja prawna

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, posiadanie i rozpowszechnianie amfetaminy jest przestêpstwem. W Polsce amfetamina zosta³a wykre¶lona z lekospisu. W wielu innych krajach jest jednak nadal stosowana jako lek. W USA nale¿y do ¶rodków Schedule II, czyli o du¿ym ryzyku nadu¿ywania i pewnym, acz niewielkim zastosowaniu medycznym. Jest dostêpna na receptê.

« Ostatnia zmiana: Czerwiec 20, 2009, 22:20:22 wys³ane przez Ukanio81 » Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #109 : Czerwiec 20, 2009, 22:24:01 »

Kokaina (metylobenzoiloekgonina) - C17H21O4N - substancja pobudzaj±ca pochodzenia ro¶linnego. Odznacza siê du¿ym potencja³em uzale¿niaj±cym. Jest to alkaloid tropanowy otrzymywany z li¶ci krasnodrzewu pospolitego (koki) (Erythroxylon coca), który pierwotnie porasta³ tereny Andów w Ameryce Po³udniowej.

 W³asno¶ci fizyczne

Czysta kokaina to bia³a, krystaliczna substancja, s³abo rozpuszczalna w wodzie, o temperaturze topnienia 98°C.

Kokaina wykazuje podobieñstwo strukturalne do innego alkaloidu - atropiny.

 Historia
Krzew koki

Indianie peruwiañscy pierwsi zauwa¿yli oddzia³ywanie li¶ci koki. U¿ywali jej w celach obrzêdowych, a tak¿e podczas dalekich wypraw morskich. Thor Heyerdahl twierdzi³, ¿e dziêki niej Indianie zasiedlili wyspy Polinezji
Kokaina zwiêksza wytrzyma³o¶æ i pozwala pokonywaæ szybciej spore odleg³o¶ci pieszo.

Pierwsi zakazali uprawy i za¿ywania koki Hiszpanie, kiedy w XVI wieku zdobyli Peru. Zakaz nie by³ respektowany.

Kokainê pierwszy raz wyekstrahowa³ z koki Albert Niemann w 1860. W Niemczech chlorowodorek kokainy zaczêto stosowaæ w medycynie w 1884. Jakkolwiek syntetyczne ¶rodki znieczulaj±ce s± dzisiaj bardzo rozpowszechnione, kokainê nadal w pewnym stopniu wykorzystuje siê w stomatologii i okulistyce. Kokainê w 1879 r. zaczêto u¿ywaæ w leczeniu uzale¿nienia od morfiny. Jednak czê¶æ pacjentów zaczê³a eksperymentowaæ z za¿ywaniem obu ¶rodków.

Ju¿ w pó¼nych czasach wiktoriañskich u¿ywano kokainy dla rozrywki. Okre¶la³ j± jako silnie stymuluj±c± i rozja¶niaj±c± umys³. Zygmunt Freud by³ kolejnym entuzjast± kokainy. Napisa³ piosenkê, w której s³awi³ walory tego ¶rodka. Opowiadanie Roberta Stevensona Doktor Jekyll i pan Hyde powsta³o podczas sze¶ciodniowej kokainowej sesji. Nieustraszony polarnik Ernest Shackleton bada³ Antarktykê wspomagaj±c siê tabletkami o nazwie Forced March. Fikcyjna postaæ literacka, bohater znanych powie¶ci detektywistycznych, Artura Conan Doyle'a - Sherlock Holmes, nie stroni³ od przyjmowania kokainy do¿ylnie.

Kokainê wkrótce sprzedawano ju¿ bez recepty. U¿ywano jej w ró¿nych medykamentach, lekarstwach na ból zêbów i napojach. Tak¿e w papierosach gwarantuj±cych podnie¶æ ciê z depresji i w kokainowo-czekoladowych tabliczkach. Zachêcano kupuj±cych zapewnieniami, ¿e kokaina z tchórza robi bohatera, z milczka gadu³ê i zmniejsza ból cierpi±cym.

Kiedy kokainê zmiesza siê z alkoholem uzyskuje siê kokatylen. By³o to przyczyn± popularno¶ci domieszkowania kokain± win - najbardziej znane Vin Mariani. Kokainowe wina zyska³y sobie smakoszy w¶ród premierów, szlachty, a nawet papie¿y. Architekt Frédéric Auguste Bartholdi stwierdzi³, ¿e gdyby posmakowa³ Vin Mariani wcze¶niej w swoim ¿yciu, zaprojektowa³by Statuê Wolno¶ci kilka setek metrów wy¿sz±.

Napój Coca-cola wszed³ na rynek w 1886 jako mieszanka ekstraktów krzewu koka i nasion drzewa kola. Reklamowano j± jako "warto¶ciowy napój pobudzaj±cy umys³ i lecz±cy wszystkie nerwowe przypad³o¶ci". Do 1903 r., typowe opakowanie zawiera³o oko³o 60 mg kokainy. Dzisiejsza Coca-cola nadal zawiera ekstrakt z li¶ci koki - The Coca-Cola Company importuje obecnie ok. 8 ton li¶ci rocznie. Jednak zabieg ten skutkuje jedynie w walorach smakowych, gdy¿ narkotyk jest usuwany.

W tym samym roku 1886 nast±pi³ wzrost doniesieñ z ca³ego ¶wiata o nowych przypadkach kokainizmu i ostrych zatruciach kokain±. Czê¶æ osób na skutek tego przesta³a ca³kowicie za¿ywaæ kokainê, inni przerzucili siê z zastrzyków na formê doustn± jako rzekomo mniej szkodliw±. Rozpowszechnienie Coca-coli wspiera³o ten proces.

U¿ywanie kokainy stawa³o siê wówczas modne w pewnych krêgach, takich jak arty¶ci, intelektuali¶ci, pisarze oraz gangsterzy.

W koñcu do opinii publicznej zaczê³a docieraæ prawda o skutkach uzale¿nienia od kokainy. Po pierwszej wojnie ¶wiatowej kokaina zosta³a zakazana w wiêkszo¶ci pañstw. Wci±¿ by³a jednak popularna, choæ na zmniejszenie jej popularno¶ci wp³ynê³o pojawienie siê heroiny.

Popularno¶æ kokainy zwiêkszy³a siê ponownie w USA w latach siedemdziesi±tych dwudziestego wieku i zaczê³a wypieraæ marihuanê. W narkotyku zauwa¿yli interes Kolumbijczycy: bracia Fabio Ochoa, Jorge Ochoa i Juan David Ochoa, oraz Pablo Escobar, którzy stworzyli kartel narkotykowy z Medellin.

W 1996 r. gazeta San Jose Mercury News opublikowa³a seriê artyku³ów ¶ledczych pt. Ciemny zwi±zek (Dark Alliance), zarzucaj±c spowodowanie epidemii kokainizmu w gettach amerykañskich dzia³aniom ¶wiadomym i celowym CIA. Publikacja wywo³a³a spo³eczne oburzenie w USA, aczkolwiek nikt nie zosta³ poci±gniêty do odpowiedzialno¶ci karnej.

Kokaina w medycynie

W laryngologii i okulistyce stosuje siê 1% - 10% (rzadko 20%) roztwór chlorowodorku kokainy w celu znieczulenia miejscowego ze wzglêdu na ³atwe przenikanie przez b³onê ¶luzow±. Dawka jednorazowa nie mo¿e przekraczaæ 50 mg.

Dzia³anie

    * Hamuje wychwyt zwrotny noradrenaliny przez neurony o¶rodkowego i obwodowego uk³adu nerwowego. Powoduje to:
          o silny skurcz naczyñ krwiono¶nych i wzrost ci¶nienia têtniczego
          o rozszerzenie ¼renic
          o rozkurcz miê¶niówki oskrzeli
          o zahamowanie perystaltyki przewodu pokarmowego
          o zahamowanie wydzielania przez gruczo³y ¶linowe.
    * hamowanie wychwytu zwrotnego dopaminy co powoduje:
          o w mniejszych dawkach - pobudzenie psychoruchowe, uczucie euforii, omamy
          o w wiêkszych - depresja o¶ródka oddechowego w pniu mózgu.
          o pobudzenie receptorów β na obwodzie co wywo³uje:
                + dodatni efekt chronotropowy, dromotropowy i inotropowy na serce, a co za tym idzie wzrost ci¶nienia têtniczego i zaburzenia rytmu serca co prowadzi do takich chorób jak:
                      # mia¿d¿yca
                      # choroba wieñcowa
                      # niewydolno¶æ miê¶nia sercowego
                + nadczynno¶æ tarczycy.

Narkotyk

Proszek
Kokaina - proszek

Kokaina ma postaæ ¶nie¿nobia³ego lub ¿ó³tawego proszku i wystêpuje w formie zwi±zanej w sole. Przed wprowadzeniem na rynek jest mieszana z innymi substancjami, wype³niaczami, w celu zwiêkszenia objêto¶ci. Substancje u¿ywane w tym procesie to soda kuchenna, cukry (takie jak laktoza), glukoza, inozytol, mannitol i lokalne ¶rodki znieczulaj±ce, takie jak lidokaina. Ta postaæ kokainy jest rozpuszczalna w wodzie, dziêki czemu mo¿na j± wypiæ lub wstrzykn±æ.

Wolna zasada kokainy (freebase cocaine)

Kokainê proszkow± mo¿na oczy¶ciæ poprzez dodanie zwi±zków amoniaku. Do roztworu dodaje siê nastêpnie eter lub inny rozpuszczalnik organiczny, efektem czego jest oddzielenie siê substancji sta³ej od reszty roztworu. Poniewa¿ freebase jest czystszy od proszku, wielu u¿ywaj±cych kokainê uwa¿a j± za zdrowsz± formê narkotyku. Eter, jako niestabilna i ³atwopalna substancja, mo¿e siê zapaliæ i eksplodowaæ. Je¶li zacznie siê paliæ freebase przed ca³kowitym wyparowaniem eteru mo¿na siê poparzyæ. Wybuchy i po¿ary nastêpuj± czêsto w nielegalnych laboratoriach.

Krak (crack)


Nazwa krak pochodzi od ang. slangu co oznacza ska³ê, a nie - jak siê przyjmuje w Polsce - pêkanie. Jest to kokaina oczyszczona z soli, która zosta³a przetworzona do postaci, któr± mo¿na jedynie paliæ. Otrzymuje siê go z proszku. W przeciwieñstwie do freebase, przy jego otrzymywaniu nie ma potrzeby u¿ywania substancji ³atwopalnych. Proszek rozpuszcza siê w roztworze wodorowêglanu sodu i wody, a nastêpnie gotuje. Wtedy substancja sta³a wydziela siê z roztworu. Ostatnim etapem jest suszenie osadu.

W porównaniu z innymi formami kokainy krak jest silnie uzale¿niaj±cy, o natychmiastowym, krótkotrwa³ym dzia³aniu (5 do 10 minut).

Narkotyk jest za¿ywany poprzez podgrzewanie i wdychanie oparów. Crack pojawi³ siê w USA w latach osiemdziesi±tych.

Za¿ywanie kokainy

To w jakiej postaci i w jaki sposób kokaina jest za¿ywana, wp³ywa na intensywno¶æ i czas doznañ, a tak¿e na szybko¶æ powstawania uzale¿nienia. Intensywno¶æ doznañ wynika z tego ile narkotyku dosta³o siê z krwi± do mózgu. Procent zaabsorbowanego narkotyku zale¿y równie¿ od przyjêtej dawki. Im wiêksza tym wiêksza czê¶æ wywrze swoje dzia³anie.

Im szybciej narkotyk dostanie siê do mózgu, tym szybciej odczuwalne bêd± efekty jego dzia³ania. D³ugo¶æ i intensywno¶æ ich trwania jest zwi±zana z metod± podania narkotyku. Efekt odurzenia odczuwalny jest nied³ugo po wziêciu kokainy i jest postrzegany jako bardziej intensywny, je¶li zosta³a ona wstrzykniêta lub wypalona. Odczucia psychotropowe, okre¶lane jako high, s± powi±zane z koncentracj± narkotyku w krwi, szczególnie krwi dop³ywaj±cej do mózgu. Im szybciej kokaina dotrze do mózgu, tym wiêksze bêd± te odczucia; szybko równie¿ znikn±. W rezultacie, te sposoby przyjmowania kokainy, które powoduj± szybkie i intensywne odczucia, powoduj± równie¿ krótsze trwanie tych efektów.
"¦cie¿ki" kokainy na lusterku

G³ówne metody wprowadzenia kokainy do organizmu to ¿ucie, wci±ganie nosem, wstrzykiwanie i palenie:

    * ¿ucie. ¯uje siê listki koki, które zazwyczaj wymieszane s± z substancj± zasadow± (np. wapnem); przetrzymuje siê je miêdzy dzi±s³em a policzkiem wysysaj±c soki. Mo¿na te¿ zaparzyæ listki w wodzie i wypiæ jak herbatê. Jest to sposób ma³o wydajny ale nie nastrêcza ¿adnych komplikacji spo³ecznych i zdrowotnych (poza psuciem siê zêbów) wynikaj±cych z uzale¿nienia.
    * wci±ganie nosem. Wdychana nosem sproszkowana kokaina dostaje siê do krwiobiegu poprzez ¶luzówkê. Formowane s± pod³u¿ne kreski, ka¿da po oko³o 35 mg, wci±gane do nosa przez cienk± rurkê lub s³omkê (fifkê). T± drog± wch³aniane jest od 28% (dawka 64 mg) do 69% (przy dawce 96 mg). Kokaina wci±gniêta do nosa przedostaje siê do krwi po 3-5 minutach. Maksymalne efekty fizjologiczne s± odczuwalne po 40 minutach, a psychotropowe po 20. Czas trwania - do 60 minut po osi±gniêciu high'a.
    * wci±ganie ustami tzw. "po kolumbijsku". Polega na bezpo¶rednim wdychaniu sproszkowanej kokainy za pomoc± d³ugiej cienkiej rurki, efekty po za¿yciu s± podobne jak przy wci±gniêciu nosem.
    * wstrzykiwanie. Ig³a jest u¿ywana do wprowadzenia rozpuszczonej kokainy bezpo¶rednio do krwiobiegu. W ten sposób narkotyk w ca³o¶ci dostaje siê do krwiobiegu z pominiêciem wszystkich naturalnych systemów obronnych organizmu. Mo¿na w ten sposób naraziæ siê na nastêpstwa ewentualnego przedawkowania. Ten sposób przyjmowania narkotyku wymaga sterylnych warunków. Tak podanej kokainie, dotarcie do mózgu zabiera oko³o jednej minuty. Czas potrzebny do osi±gniêcia maksymalnych efektów psychotropowych i fizjologicznych jest krótszy, ni¿ w przypadku innych. Maksymalny efekt fizjologiczny pojawia siê ju¿ po 10 minutach, a psychotropowy po 4. Oba trwaj± po oko³o 30 minut.
    * palenie. Wdychanie oparów kokainy (freebase, crack) lub dymu do p³uc. Inhalacja sprawia, ¿e kokaina dostaje siê do mózgu po 19 sekundach, jakkolwiek tylko 30-60% dawki zostaje zaabsorbowane. Opary wdycha siê przez odpowiednio skonstruowan± fajkê. Kokainê mo¿na te¿ wymieszaæ marihuan± lub tytoniem i wypaliæ jak papierosa. Palacze osi±gaj± maksymalny efekt fizjologiczny po dwóch minutach, a psychotropowy po minucie. Efekty te utrzymuj± siê krótko - od 10 do 30 minut.

Efekty psychotropowe

Na si³ê efektów wp³ywa ilo¶æ przyjêtej dawki. Kokaina wp³ywa dodatnio na poziom dopaminy - odpowiedzialnej za o¶rodki przyjemno¶ci w mózgu. Powoduje odczucie euforii, zmniejsza niepokój i zwiêksza poczucie pewno¶ci siebie, zw³aszcza w kontaktach miêdzyludzkich. Du¿e dawki kokainy, wprowadzone którym¶ z efektywnych sposobów do organizmu, powoduj± euforyczne do¶wiadczenia, które kreuj± jaskrawe, d³ugoterminowe wspomnienia, stanowi±ce podstawê dla pó¼niej pojawiaj±cej siê ochoty na narkotyk. Przy wiêkszych dawkach powstaj± równie¿ halucynacje i paranoje, przypominaj±ce objawy schizofrenii.

Kokaina wprowadza w stan, w którym ka¿da najmniejsza i najprostsza czynno¶æ sprawia olbrzymi± rado¶æ i satysfakcjê. Cz³owiek staje siê niezale¿ny od opinii innych i bardzo pewny siebie. Niektórzy dopatruj± siê tu powi±zañ z kensho, stanem znanym z filozofii religii wschodu, jednak warunkami koniecznymi do tego ostatniego s± te¿ wspó³czucie dla wszystkich czuj±cych istot oraz widzenie ¶wiata takim jakim jest naprawdê. Po kokainie wspó³czucie raczej nie ro¶nie, a widzenie ¶wiata staje siê coraz bardziej zaburzone. Stan uboczny to lêki.

W³a¶ciwo¶ci uzale¿niaj±ce

Kokaina uzale¿nia fizycznie oraz bardzo silnie uzale¿nia psychicznie

Po za¿yciu kokainy nastêpuje okres euforii, a potem okres z³ego samopoczucia, który sk³ania do za¿ycia kolejnej dawki.

Przyjemne efekty wywo³ywane przez kokainê s± przyczyn± powstania wewnêtrznego przymusu ci±g³ego u¿ywania narkotyku pomimo niekorzystnych skutków, jakie mog± wyst±piæ. To ³aknienie jest spowodowane uzale¿nieniem psychicznym. Powoduje ci±g³e zwiêkszanie dawek - wiêkszo¶æ osób nie potrafi narzuciæ sobie ¶ci¶le okre¶lonych ilo¶ci. W pogoni za eufori±, wiele osób czêsto ignoruje oznaki niebezpieczeñstwa.

Psychologiczne czynniki uzale¿nienia s± takie same dla kokainy jak i dla wszystkich psychoaktywnych narkotyków. Uzale¿niona od tego rodzaju narkotyków osoba mo¿e okazywaæ chêæ przyjmowania ich przez d³u¿szy czas, ni¿ to na pocz±tku zak³ada³a. Przy d³u¿szym za¿ywaniu kokainy odczucia euforii, wiary w siebie i rozradowania zmniejszaj± siê, a ich miejsce zaczyna z wolna zajmowaæ depresja, podenerwowanie i stany schizofreniczne (zjawisko tachyfilaksji). Czêsto, aby omin±æ te niemi³e konsekwencje, zwiêksza siê dawki do wiêkszych ilo¶ci odlatuj±c na kilka godzin, a nawet dni. Poniewa¿ taka osoba nie potrafi sama zmniejszyæ ilo¶ci branej kokainy lub ca³kowicie przestaæ braæ, okoliczno¶ci zwi±zane ze zdobywaniem, przygotowaniem i za¿yciem narkotyku zabieraj± jej coraz wiêcej czasu. Osoby uzale¿nione alienuj± siê, staj± siê podejrzliwe i samolubne - coraz wa¿niejsze staje siê zdobycie narkotyku. W tym celu oszukuj±, kradn± i pope³niaj± inne przestêpstwa. Ju¿ pierwsze za¿ycie kokainy powoduje siln± chêæ siêgniêcia po ni± po raz kolejny. Zwa¿ywszy na wysok± cenê narkotyku i silne efekty uzale¿niaj±ce, kokaina szybko zaczyna odgrywaæ coraz wiêksz± rolê w ¿yciu za¿ywaj±cego[potrzebne ¼ród³o].

Inne niebezpieczeñstwa

Efekty wymienione poni¿ej nie s± widoczne po pierwszym, drugim za¿yciu narkotyku jednak nasilaj± siê z ka¿d± kolejn± dawk±. Z czasem - zej¶cia po za¿yciu kokainy staj± siê coraz bardziej nieprzyjemne.

    * zaburzenia osobowo¶ci
    * depresja, z próbami samobójczymi
    * psychoza pokokainowa - zaburzenia funkcjonowania spo³ecznego, urojenia, w tym urojenia prze¶ladowcze

W przypadku uzale¿nionych:

    * krwawienia z nosa
    * zniszczenie b³ony ¶luzowej
    * przedziurawienie przegrody nosowej.

Przedawkowanie

¦mierteln± dawk± sproszkowanej kokainy jest 500 mg. Natomiast wstrzykniêcie ju¿ 20 mg do¿ylnie, koñczy siê ¶mierci± spowodowan± pora¿eniem o¶rodka oddechowego (¶mieræ przez uduszenie). Zanim to nast±pi, maj± miejsce nastêpuj±ce objawy zatrucia ostrego:

    * drgawki
    * podwy¿szone ci¶nienie krwi, ko³atanie serca (przy¶pieszone i niemiarowe bicie serca)
    * zablokowanie o¶rodka oddechowego zlokalizowanego w mózgu.
    * napady sza³u z jednoczesnym zamroczeniem

Po pewnym czasie mo¿e pojawiæ siê znu¿enie, senno¶æ, a w koñcu traci siê ¶wiadomo¶æ, co sprzyja ustaniu czynno¶ci oddechowej.

Zewnêtrzne oznaki u¿ywania

    * Nadpobudliwo¶æ i wzmo¿ona aktywno¶æ
    * Pobudzenie seksualne
    * Diametralna zmiana charakteru
    * Zwiêkszona rozmowno¶æ, towarzysko¶æ i pewno¶æ siebie
    * Rozszerzone ¼renice, s³abo reaguj±ce na ¶wiat³o


Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #110 : Czerwiec 20, 2009, 22:32:25 »

Heroina (diacetylomorfina, C21H23NO5) - organiczny zwi±zek chemiczny, pó³syntetyczny opioid, acetylowa pochodna morfiny, po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1874, wykazuj±ca od niej oko³o 3 - 5 krotnie silniejsze dzia³anie przeciwbólowe w przypadku podania do¿ylnego, lecz krótsze. Heroina jest silnym agonist± receptora opioidowego μ, δ, κ, podobnie jak jej endogenny odpowiednik - endorfina. Dziêki grupom acetylowym heroina szybciej ni¿ morfina przechodzi przez barierê krew-mózg. W mózgu jest enzymatycznie metabolizowana do aktywnych terapeutycznie metabolitów: 6-mono-acetylo-morfiny (6-MAM) i morfiny, st±d mo¿na spotkaæ siê w stosunku do heroiny z okre¶leniem proleku. Jest bardzo silnym ¶rodkiem narkotycznym, który powoduje euforiê i b³og± apatiê. Prowadzi u stosuj±cych j± osób do rozwiniêcia siê uzale¿nienia psychicznego i uzale¿nienia fizycznego. Mo¿e byæ stosowana do¿ylnie, do nosa w postaci tabaczki lub palona (wdychanie oparów podgrzewanej heroiny). Ostatnia droga podania do ustroju nazywa siê chasing the dragon i jest popularna w krajach azjatyckich[6]. W niektórych krajach (Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Holandii) farmaceutyczna postaæ heroiny jest stosowana w leczeniu osób silnie od niej uzale¿nionych i nie reaguj±cych na zastêpcz± terapiê metadonem. W Wielkiej Brytanii heroina (diamorfina) w postaci chlorowodorku, pod nazw± handlow± Diagesil®, znajduje siê w rejestrze dostêpnych leków. G³ównym wskazaniem do jej stosowania jest przewlek³y ból u pacjentów bêd±cych w stanie agonalnym. W Polsce heroina nie jest stosowana w lecznictwie.

 Ogólnie

W postaci czystej heroina jest bia³±, sypk±, bezwonn± substancj± o gorzkim smaku i temperaturze topnienia 173°C. Zaliczana jest do grupy depresantów. Heroinê otrzymuje siê poprzez acetylacjê morfiny, któr± z kolei wyodrêbnia siê z opium - mleczka makowego, b±d¼ z suszonej s³omy makowej (makówka + ok. 15 cm ³odygi), pochodz±cych z maku lekarskiego (Papaver somniferum). Heroina na czarnym rynku wystêpuje w kilku formach:

    * brown sugar - tania, zanieczyszczona odmiana heroiny
    * kompot - tania "polska heroina" wytwarzana ze s³omy makowej
    * "czysta heroina" - droga, wysoko przetworzona substancja o kolorze bia³ym, do lekko be¿owego o du¿ej zawarto¶ci heroiny.

Do próbek z heroin±, dostêpnych nielegalnie, dodawane s± inne substancje w celu zwiêkszenia zysku ze sprzeda¿y. Domieszki oraz zanieczyszczenia wp³ywaj± na kolor ulicznej heroiny (od bia³ego do ciemnobr±zowego) oraz zmniejszaj± absorpcjê przez b³ony ¶luzowe w przypadku wci±gania heroiny przez nos. Zawarto¶æ czystej substancji w heroinie sprzedawanej na ulicy mo¿e wahaæ siê od 2-3% (ekstremalnie niska zawarto¶æ) do 98% (ekstremalnie wysoka zawarto¶æ). Analiza heroiny w porcjach sprzedawanych przez dilerów na ulicy (najczê¶ciej 100 miligramowe torebki) przeprowadzona przez FDA w 2005 wykaza³a zawarto¶æ czystej substancji wahaj±c± siê od 7,3 - 75%.

Historia i odkrycie [edytuj]

Heroina zosta³a odkryta przez brytyjskiego chemika - C.R. Aldera Wrighta w 1874 roku. Alder Wright eksperymentowa³ z morfin± ³±cz±c j± z ró¿nymi kwasami w laboratorium znajduj±cym siê w Medycznej Szkole Szpitala St. Mary w Londynie. Podczas gotowania bezwodnego alkaloidu morfiny z bezwodnikiem octowym na piecyku, otrzyma³ po kilku godzinach najsilniejsz± acetylow± pochodn± morfiny - diacetylomorfinê. Nastêpnie zwi±zek wys³a³ do F.M. Pierce`a z Owens College w Manchesterze do analizy. Otrzyma³ tak± odpowied¼:
"Dawki (...) by³y wstrzykiwane podskórnie m³odym psom i królikom (...) z nastêpuj±cymi rezultatami (...) g³êboka depresja, strach, senno¶æ po podaniu, wra¿liwo¶æ oczu, zwê¿one ¼renice, znaczny ¶linotok u psów, i niewielka sk³onno¶æ do wymiotów w kilku przypadkach, ale ¿adnych aktualnych tendencji do tego teraz. Oddychanie pocz±tkowo przyspieszone, pó¼niej opó¼nione, akcja serca spowolniona i nieregularna. Wyra¼ny brak kontroli nad odruchami miê¶niowymi, oraz utrata w³adzy w miednicy i tylnych ³apach, razem ze zmniejszeniem temperatury w odbytnicy o oko³o 4 stopnie".

Heinrich Dreser, chemik i pracownik laboratorium farmakologicznego koncernu Bayer w Elberfeldzie, zainteresowa³ siê substancj± odkryt± przez angielskiego chemika. Zauwa¿y³, ¿e diacetylomorfina jest du¿o silniejsza od morfiny i dostrzeg³ w niej olbrzymi potencja³ komercyjny, albowiem ju¿ od dawna poszukiwano ¶rodka, który móg³by zast±piæ uzale¿niaj±c± morfinê w leczeniu bólu oraz kaszlu w schorzeniach uk³adu oddechowego, które wówczas gnêbi³y ludzko¶æ, czyli w gru¼licy i zapaleniu p³uc.

Po raz pierwszy w laboratorium firmy Bayer zsyntetyzowano heroinê w 1897. Dokona³ tego Felix Hoffmann - odkrywca Aspiryny oraz reakcji chemicznej pozwalaj±cej produkowaæ j± na skalê przemys³ow±, podw³adny Dresera - w 14 dni po zsyntezowaniu kwasu acetylosalicylowego! Sam Dreser uparcie twierdzi³, ¿e heroina by³a wynalazkiem firmy Bayer, a nie Aldera Wrighta. Dresser przetestowa³ now± substancjê na zwierzêtach oraz wspó³pracownikach i samym sobie. Wszyscy czuli siê po jej za¿yciu, jak to okre¶lili heroicznie (niem. heroisch), st±d wziê³a te¿ swój pocz±tek nazwa nadana substancji przez pracowników koncernu Bayer.

Podczas kongresu dla lekarzy Dreser opisa³ heroinê jako 10x efektywniejsz± w zwalczaniu kaszlu ni¿ kodeina, a przy tym posiadaj±c± zaledwie 1/10 jej dzia³añ ubocznych. Wed³ug Dresera heroina by³a: silniejsza od morfiny w zwalczaniu bólu, bezpieczna i nie powodowa³a uzale¿nieñ; krótko mówi±c "wonder drug".

W listopadzie 1898 heroina zosta³a zarejestrowana jako lek i zosta³a entuzjastycznie przyjêta przez przedstawicieli ¶wiata medycyny. W 1900 roku pismo The Boston Medical and Surgical Journal napisa³, ¿e posiada wiele zalet w porównaniu do morfiny, nie dzia³a nasennie i nie ma obaw o powstanie uzale¿nienia. Dresser opublikowa³ liczne artyku³y na temat heroiny w czasopismach medycznych, rozpoczêto przeprowadzanie badañ naukowych nad mo¿liwo¶ci± zastosowania heroiny w leczeniu astmy, zapalenia oskrzeli i gru¼licy. Koncern rozes³a³ tysi±ce próbek, z etykietk± przedstawiaj±c± lwa i globus, do lekarzy w Europie i Stanach Zjednoczonych.

W 1899 roczna produkcja heroiny przez firmê Bayer wynosi³a 1 tonê. Lek by³ eksportowany do 23 krajów. Szczególnie popularna sta³a siê w USA w syropach przeciwkaszlowych. Na rynku znajdowa³y siê ró¿ne postacie leków z heroin±: pastylki, tabletki, rozpuszczalne sole oraz eliksiry.

Coraz czê¶ciej zaczê³y pojawiaæ siê pierwsze g³osy krytyczne. W 1902 francuscy i amerykañscy naukowcy zaczêli donosiæ o przypadkach uzale¿nienia - heroinizmu... Do szpitali w Nowym Jorku, Filadelfii i innych miast wschodniego wybrze¿a USA zg³asza³y siê osoby uzale¿nione. Zanotowano równie¿ przypadki "rekreacyjnego stosowania heroiny". Te osoby czêsto sprzedawa³y metalowe odpady jako surowce wtórne, aby pokryæ koszty nielegalnego zakupu heroiny. W jêzyku pojawi³o siê okre¶lenie junkies. W 1914 stosowanie heroiny nieprzepisanej przez lekarza zosta³o uznane w USA za sprzeczne z prawem. W 1919 s±d amerykañski uzna³ przepisywanie przez lekarzy heroiny na receptê dla osób uzale¿nionych za nielegalne.

Bayer zaprzesta³ produkcji heroiny w 1913. W 1920 Stany Zjednoczone w Dangerous Drugs Act zabroni³y jakiejkolwiek produkcji i stosowania heroiny, nawet w celach medycznych.

Niespe³nienie oczekiwañ pok³adanych w heroinie sk³oni³o Heinricha Dresera do zainteresowania siê odrzuconym projektem zwi±zanym z syntez± kwasu acetylosalicylowego. Dreser przetestowa³ na sobie pochodn± kwasu salicylowego i orzek³, ¿e nadaje siê wspaniale do leczenia reumatyzmu. W lutym 1899 Aspiryna Bayer zosta³a zarejestrowana, a zyski z jej sprzeda¿y szybko wype³ni³y lukê po heroinie.

Heinrich Dreser - cz³owiek, który upowszechni³ heroinê - dorobi³ siê ogromnego maj±tku na Aspirynie ju¿ w 1914. Jego pierwsza ¿ona zmar³a, a ich ma³¿eñstwo by³o bezdzietne. Mia³ tylko kilku przyjació³. Chodzi³y pog³oski, ¿e by³ uzale¿niony od heroiny. Stan jego zdrowia szybko siê pogarsza³. Tu¿ przed ¶mierci± ponownie siê o¿eni³. Zmar³ w 1924 w wieku 64 lat. Jako przyczynê podano wylew krwi do mózgu.

Mechanizm dzia³ania i metabolizm

Heroina i jej metabolity dzia³aj± agonistycznie (pobudzaj±co) na receptory opioidowe mi, kappa i delta (μ, δ, κ), wywo³uj±c zniesienie czucia bólu, euforiê, depresjê o¶rodkowego uk³adu nerwowego, w tym o¶rodka oddechowego oraz zwiotczenie miê¶ni. Depresyjne dzia³anie heroiny na o¶rodek oddechowy zwi±zane jest z os³abieniem reagowania na zmiany stê¿enia CO2 i niedotlenienie. Dziêki dwóm grupom acetylowym heroina wykazuje silne w³a¶ciwo¶ci lipofilne, które sprawiaj±, ¿e szybko przenika przez barierê krew-mózg (w ci±gu 15 - 20 sekund), osi±gaj±c wysokie stê¿enie w o¶rodkowym uk³adzie nerwowym. Si³a i czas dzia³ania heroiny zale¿± od drogi jej podania do organizmu. W przypadku iniekcji do¿ylnej efekt pojawia siê po up³ywie 1 - 2 minut, osi±gaj±c szczyt po 10 minutach, a dzia³anie przeciwbólowe utrzymuje siê oko³o 3 - 5 godzin. Uczucie euforii (rush, flash), które prawie natychmiast towarzyszy do¿ylnemu podaniu heroiny, trwa zaledwie jedn± do kilku minut, po czym nastêpuje okres sedacji, który trwa oko³o godziny. Okres pó³trwania heroiny wynosi 15 - 30 minut, wed³ug innych ¼róde³ 1,3 - 7,8 min

W organizmie heroina ulega pod wp³ywem esteraz szybkiemu metabolizowaniu do 6-mono-acetylo-morfiny (6-MAM). Proces ten ma miejsce w w±trobie, mózgu, sercu i nerkach. Maksymalne stê¿enie 6-MAM jest mierzone ju¿ po up³ywie 0,7 - 2,7 min od do¿ylnego wstrzykniêcia heroiny. Temu silnie lipofilnemu metabolitowi heroiny, o d³u¿szym okresie pó³trwania (do 54 minut), przypisuje siê bardzo du¿e powinowactwo do receptora oraz odpowiedzialno¶æ za wszystkie natychmiastowe efekty heroiny. Nastêpnie 6-MAM ulega przemianie do morfiny, która ma jeszcze d³u¿szy okres pó³trwania, wynosz±cy 2 - 3 godzin. Maksymalne stê¿enie morfiny jako metabolitu jest osi±gane po up³ywie 3,6 - 8 minut od podania heroiny. Powsta³a z heroiny morfina ulega w w±trobie zwi±zaniu z kwasem glukuronowym (g³ównie w pozycji 3 i w mniejszym stopniu w pozycji 6) i w postaci rozpuszczalnych glukuronianów (55%) zostaje wydalona przez nerki wraz z moczem, a tylko w ma³ym stopniu z ¿ó³ci±. W moczu obecna jest tak¿e wolna morfina (10%) oraz niewielka ilo¶æ 6-MAM (1,5%). 6-MAM jest metabolitem specyficznym jedynie dla heroiny, pozwalaj±cym na odró¿nienie jej od innych opioidów w badaniu moczu narkomanów. Obecno¶æ w moczu 6-MAM ¶wiadczy o stosowaniu heroiny lub 6-MAM przez pacjenta. 6-MAM mo¿na wykryæ w moczu do 24 godzin po u¿yciu heroiny. Do innych metabolitów heroiny zidentyfikowanych w niewielkich ilo¶ciach w ludzkim moczu nale¿±: glukuronian normorfiny, kodeina, dwuglukuronian morfiny i eterosiarczan morfiny. Normorfina powstaje poprzez N – demetylacjê morfiny przy udziale cytochromu P450. Tak¿e sprzê¿enie morfiny z kwasem glukuronowym w pozycji 6 ma silne dzia³anie przeciwbólowe, lecz z trudem przechodzi przez barierê krew-mózg.

Mo¿na te¿ spotkaæ siê z pogl±dem, ¿e sama heroina nie dzia³a bezpo¶rednio na receptor opioidowy, lecz jest prekursorem morfiny, szybko przenikaj±cym przez barierê krew-mózg, znacznie szybciej od morfiny. Dopiero morfina uwolniona w mózgu podczas metabolizowania heroiny odpowiada³aby za efekty dzia³ania w o¶rodkowym uk³adzie nerwowym. Heroina, w porównaniu do morfiny, charakteryzuje siê szybszym i silniejszym dzia³aniem farmakodynamicznym, ale cz±steczka heroiny wykazuje mniejsze powinowactwo do receptora opioidowego ni¿ jej metabolity: 6-MAM, morfina i glukuronian morfiny (M6G). Równie¿ z tego powodu czêsto uwa¿a siê, ¿e heroina nale¿y do grupy proleków i jej efekty dzia³ania s± g³ownie konsekwencj± dzia³ania metabolitów. W osoczu proces hydrolizowania heroiny do 6-MAM, a nastêpnie do morfiny, przebiega bardzo szybko. Po podaniu do¿ylnym stê¿enie heroiny w osoczu bardzo szybko zmniejsza siê i ju¿ po up³ywie oko³o 10 - 40 minut staje siê niemo¿liwe do laboratoryjnego oznaczenia. Heroina ulega ca³kowitemu zmetabolizowaniu, zanim ulegnie wydaleniu z organizmu – w moczu s± obecne jedynie jej metabolity
Efekty dzia³ania

Heroina wykazuje nastêpuj±ce efekty dzia³ania na organizm ludzki:

    * wp³ywa depresyjnie na o¶rodkowy uk³ad nerwowy, w szczególno¶ci na o¶rodek oddechowy,
    * znosi odczuwanie bólu,
    * wywo³uje euforiê, senno¶æ, b³og± apatiê, wprowadza w b³ogostan i stan niewra¿liwo¶ci na przykre doznania,
    * zwê¿a ¼renicê do wielko¶ci g³ówki szpilki,
    * spowalnia perystaltykê ¿o³±dka i jelit,
    * kurczy zwieracze,
    * dzia³a antydiuretycznie.

Dzia³aj±c bardzo silnie przeciwbólowo heroina mo¿e maskowaæ rozwój choroby w organizmie, która mo¿e zostaæ zauwa¿ona dopiero w daleko zaawansowanym stadium. Heroina powoduje równie¿ zaburzenia w cyklu menstruacyjnym, a¿ do zaniku miesi±czki w³±cznie. U noworodków kobiet, które stosuj± heroinê wystêpuje zespó³ abstynencyjny.

Dawki i rozwój tolerancji

Heroina wstrzykniêta do¿ylnie zaczyna dzia³aæ po up³ywie kilkunastu sekund od podania i dzia³a przez oko³o 6 do 8 godzin (wed³ug innych ¼róde³ 4-5 godzin), po czym pojawiaj± siê pierwsze objawy zespo³u abstynencyjnego (symptomy grypopodobne) i chêæ ponownego jej przyjêcia. Postêpuj±cy rozwój tolerancji organizmu na heroinê zmusza uzale¿nionego do zwiêkszania dawek w celu osi±gniêcia po¿±danego efektu. Jednorazowa dawka do¿ylna nowicjusza wynosi w przybli¿eniu 5-10 mg substancji, podczas gdy silnie uzale¿niona od heroiny osoba wstrzykuje do¿ylnie ¶rednio 20-40 mg (maks. 60 mg), czyli przyjmuje oko³o 300 do 500 mg heroiny na dobê. Heroina szybko i dobrze wch³ania siê przez b³onê ¶luzow± nosa oraz pêcherzyki p³ucne, omijaj±c jednocze¶nie zjawisko efektu pierwszego przej¶cia i po up³ywie 2 - 5 minut osi±ga maksymalne stê¿enie. Okres pó³trwania heroiny w przypadku podania do¿ylnego, do nosa oraz inhalacji nie wykazuje znacz±cych odchyleñ, w przeciwieñstwie do biodostêpno¶ci. Wci±ganie przez nos oraz wdychanie oparów podgrzewanej heroiny prowadzi do pojawienia siê stanu intensywnej przyjemno¶ci. Rush (flash) nie wystêpuje, gdy heroina zostanie podana doustnie lub doodbytniczo, notuje siê jedynie ³agodne uczucie euforii, za¶ w osoczu nie stwierdza obecno¶ci heroiny i 6-MAM

Dawki stosowane przez osoby uzale¿nione s± bardzo zindywidualizowane i zale¿± m.in. od stopnia tolerancji, która w przypadku heroiny rozwija siê bardzo szybko, regularno¶ci wstrzykiwañ, czasu uzale¿nienia oraz zawarto¶ci czystej heroiny w proszku sprzedawanym na ulicy. Podane dane liczbowe s³u¿± jedynie do zilustrowania zjawiska tolerancji i nie nale¿y siê nimi sugerowaæ w innych celach. Ka¿dy cz³owiek reaguje inaczej na tê sam± dawkê narkotyku. Dawka bezpieczna dla jednej osoby mo¿e okazaæ siê ¶miertelna dla innej osoby. Dawki stosowane przez osoby mocno uzale¿nione od heroiny s± ¶miertelne dla osób nieuzale¿nionych od tej substancji oraz dla osób uzale¿nionych w mniejszym stopniu.

Porównanie w³a¶ciwo¶ci heroiny i morfiny

Opakowanie z ampu³kami heroiny, dozwolonej w lecznictwie w Wielkiej Brytanii

Heroina wykazuje pewne ró¿nice farmakokinetyczne i kliniczne w porównaniu do morfiny. Heroina odznacza siê silniejszym, lecz krótszym dzia³aniem przeciwbólowym i przeciwkaszlowym ni¿ morfina. W czasach przedwojennych by³a dostêpna bez recepty jako lek na kaszel pod nazw± Heroin. Charakteryzuje siê bardziej intensywnym wp³ywem na o¶rodkowy uk³ad nerwowy – odurzenie heroin± wywo³uje b³ogostan, ogólne poczucie, ¿e "z³o zniknê³o". Efekty dzia³ania pojawiaj± siê szybciej ni¿ po przyjêciu morfiny, albowiem dziêki obecno¶ci grup acetylowych w cz±steczce posiada charakter bardziej lipofilny, jest lepiej rozpuszczalna w t³uszczach, a tym samym ³atwiej przenika przez barierê krew-mózg. Heroina w mniejszym stopniu powoduje wystêpowanie nudno¶ci i wymiotów oraz wiêkszym stopniu prowadzi do uspokojenia

Heroina w lecznictwie

Ryzyko rozwiniêcia uzale¿nienia w przypadku stosowania heroiny jest bardzo wysokie w porównaniu do innych pochodnych alkaloidów opium. Korzy¶ci lecznicze wynikaj±ce z dzia³ania analgetycznego nie przewy¿szaj± korzy¶ci innych, o wiele bezpieczniejszych zwi±zków z tej grupy terapeutycznej, np. fentanylu i jego pochodnych oraz soli morfiny. Z tych powodów heroina nie jest stosowana w lecznictwie. Wyj±tek stanowi± Wielka Brytania oraz stan Arizona w USA, gdzie jest zarejestrowana jako ¶rodek leczniczy o ¶ci¶le ograniczonych wskazaniach terapeutycznych.

Uzale¿nienie
Podgrzewanie heroiny przed iniekcj±. Zwróæ uwagê na sine zabarwienie palców za¿ywaj±cego.

Heroina jest substancj± silnie uzale¿niaj±c±. Uzale¿nienie od heroiny okre¶la siê mianem heroinizmu. Nawet pierwsza dawka mo¿e prowadziæ do pojawienia siê uzale¿nienia psychicznego, czyli niemo¿liwej do opanowania chêci ponownego za¿ycia, u osób predysponowanych. Uzale¿nienie psychiczne potêguje siê wraz ze stosowaniem kolejnych dawek heroiny, szybko dochodzi równie¿ do wytworzenia w organizmie uzale¿nienia fizjologicznego.

Szybko¶æ i si³a uzale¿nienia siê jednostki od narkotyku, w tym heroiny, wydaj± siê byæ w du¿ym stopniu zindywidualizowane i zale¿ne od sytuacji ¿yciowej (psychiczno-socjalnej) oraz przyczyny, która sk³oni³a dan± osobê do siêgniêcia po narkotyk. Osoby znajduj±ce siê w trudnej sytuacji uczuciowej, rodzinnej lub zawodowej, dla których narkotyk jest prób± ucieczki od rzeczywisto¶ci i zapomnienia przykrych doznañ, uzale¿niaj± siê szybciej. Uzale¿niona osoba stara siê za wszelk± cenê zdobyæ narkotyk bez wzglêdu na obowi±zuj±ce normy moralne i prawne (use or die mentality).

Odstawienie heroiny w przypadku uzale¿nienia fizycznego powoduje wyst±pienie reakcji abstynencyjnej, która objawia siê: wymiotami, dr¿eniem miê¶ni, biegunk±, bólem ko¶ci porównywanym do "³amania", zapa¶ci± i mo¿e nawet zakoñczyæ siê ¶mierci±.

Heroinizm prowadzi do psychicznej i socjalnej degeneracji cz³owieka uzale¿nionego. Osoba uzale¿niona jest skupiona wy³±cznie na zdobyciu heroiny, przestaje dbaæ o wygl±d, higienê, zdrowie i inne sprawy wymagaj±ce po¶wiêcenia czasu, koncentracji oraz bycia w stanie trze¼wo¶ci umys³owej.

Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #111 : Czerwiec 20, 2009, 22:33:06 »

Przedawkowanie

Przedawkowanie heroiny, do którego mo¿e doj¶æ w wyniku zastosowania zbyt du¿ej dawki na raz, tej samej dawki po okresie przerwy lub wyj±tkowo silnie dzia³aj±cej tzn. dobrze oczyszczonej z zanieczyszczeñ heroiny, a tak¿e pêkniêcia w przewodzie pokarmowym torebki po³kniêtej przez przemytnika (body packer, body stuffer)[7], objawia siê miêdzy innymi spowolnieniem pracy serca, zaburzeniami oddychania i utrat± przytomno¶ci. W przypadkach ciê¿kich zatruæ heroin± mo¿na ostro¿nie stosowaæ nalokson jako odtrutkê. Przyczyn± ¶mierci jest najczê¶ciej depresja o¶rodka oddechowego w mózgu.

Wp³yw heroiny na ci±¿ê

Na temat szkodliwo¶ci heroiny na powstawanie i dojrzewanie komórek rozrodczych mêskich i ¿eñskich nie ma zbyt wielu dostêpnych informacji, natomiast wp³yw heroiny na przebieg ci±¿y i p³ód jest dobrze udokumentowany.

Do negatywnych efektów wywo³anych stosowaniem heroiny podczas ci±¿y nale¿±: poronienie, odklejenie ³o¿yska, obumarcie p³odu, zaburzenia oddychania i wady wrodzone, zaka¿enia oraz opó¼nienie w rozwoju i wzro¶cie p³odu. Noworodki matek uzale¿nionych od heroiny maj± mniejsz± wagê cia³a i wzrost oraz s± bardziej nara¿one na nag³± ¶mieræ podczas snu.

Natychmiast po porodzie lub do kilku dni po nim dochodzi do uwidocznienia zespo³u abstynencyjnego u noworodka, który charakteryzuje siê miêdzy innymi nastêpuj±cymi objawami: nadpobudliwo¶ci±, ci±g³ym, przera¼liwym p³aczem, napiêciem miê¶niowym, poceniem siê, dr¿eniem, zaburzeniami w oddychaniu, zak³óconym snem, nieprawid³owym ssaniem i po³ykaniem, kichaniem oraz wystêpowaniem wymiotów, biegunek i konwulsji. Zespó³ abstynencyjny u noworodka mo¿e trwaæ od kilku dni do kilku miesiêcy. Dzieci takie maj± pó¼niej w wieku szkolnym czê¶ciej problemy w nauce i zachowaniu ni¿ ich rówie¶nicy.

Nag³e zaprzestanie stosowania heroiny przez kobietê w ci±¿y jest niebezpieczne dla p³odu, szczególnie w pierwszych 3 i ostatnich 3 miesi±cach ci±¿y! Grozi poronieniem lub przedwczesnym urodzeniem. Odstawienie heroiny i przej¶cie na terapiê metadonem musi odbywaæ siê pod ¶cis³± kontrol± lekarsk±!

Wykonanie zastrzyku z heroiny na krótko przed porodem jest szczególnie niebezpieczne ze wzglêdu na ryzyko wyst±pienia niedotlenienia noworodka.

Kobietom uzale¿nionym od heroiny odradza siê karmienie piersi±, albowiem heroina przenika do mleka matki.

Inne aspekty zdrowotne

    * Zaobserwowano, ¿e stosowanie heroiny, a tak¿e innych narkotyków, w tym tych okre¶lanych mianem soft drugs, przez m³ode osoby, wyra¼nie zwiêksza ryzyko pojawienia siê zaburzeñ psychicznych i psychozy, które najprawdopodobniej nigdy nie ujawni³yby siê i pozosta³y w formie ukrytej. Szczególn± uwagê na ten fakt powinny zwróciæ osoby maj±ce w rodzinie przypadki chorych na wy¿ej wymienione schorzenia, ze wzglêdu na istniej±ce obci±¿enie genetyczne.
    * Jednoczesne stosowanie heroiny i legalnych leków przepisanych przez lekarza lub dostêpnych w aptece bez recepty, daje mo¿liwo¶æ wyst±pienia gro¼nych dla ¿ycia interakcji chemicznych. Spo¿yty alkohol dodatkowo wzmaga dzia³ania niepo¿±dane narkotyków i leków. Dotychczas zanotowano nastêpuj±ce interakcje[4]:
          o blokowanie in vitro unieczynniania heroiny przez kokainê
          o opó¼nienie rozk³adu 6-MAM oraz sprzêgania z kwasem glukuronowym spowodowane spo¿yciem alkoholu, prowadz±ce do wzrostu toksyczno¶ci i wyst±pienia objawów przedawkowania heroiny
          o ostro¿no¶æ zleca siê w przypadku jednoczesnego podawania m.in. benzodiazepin, chloramfenikolu, trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, zydowudyny, ranitydyny, probenecydu
          o mo¿liwo¶æ wyst±pienia ostrych objawów zespo³u abstynencyjnego w przypadku przedawkowania naloksonu jako odtrutki[5].
    * Do¿ylne wstrzykiwanie pok±tnie wyprodukowanej heroiny mo¿e ze wzglêdu na obecno¶æ nierozpuszczalnych w wodzie zanieczyszczeñ, które pozosta³y tam po procesie produkcji, a czêsto niewidocznych go³ym okiem, prowadziæ do mechanicznego uszkodzenia ¶ciany naczyñ krwiono¶nych i prowadziæ do zatoru i stanu zapalnego ¿y³. Brak zachowania wymogów sterylno¶ci i obecno¶æ cia³ gor±czkotwórczych mog± wywo³ywaæ owrzodzenia, gor±czkê, a nawet wstrz±s septyczny. Czêste wk³uwanie w ¿y³ê pozostawia blizny. Nieprzestrzeganie zasad higieny, niestosowanie igie³ jednorazowego u¿ytku oraz po¿yczanie materia³ów potrzebnych do iniekcji, w tym igie³ i strzykawek mo¿e staæ siê ¼ród³em zaka¿enia chorobami wirusowymi, takimi jak AIDS i wirusowe zapalenie w±troby typu B i C.
    * Osoby, które by³y w przesz³o¶ci uzale¿nione od heroiny (ex-narkomani) powinny zwróciæ uwagê na istnienie prawdopodobieñstwa powrotu do na³ogu po zastosowaniu opioidowych leków przeciwbólowych. Taka sytuacja mo¿e zaistnieæ na przyk³ad podczas wykonywania zabiegów chirurgicznych oraz stomatologicznych. Wielokrotno¶æ podania, du¿y stopieñ podobieñstwa mechanizmu dzia³ania oraz drogi wprowadzenia leku do ustroju wyra¼nie zwiêkszaj± ryzyko. Badania naukowe na zwierzêtach dowodz± wystêpowania zmian w metabolizmie tkanki mózgowej spowodowanej uzale¿nieniem od narkotyku. Mózg ex-narkomana wykazuje przez d³ugi czas, a nawet przez ca³e ¿ycie pacjenta nadwra¿liwo¶æ (sensybilizacja) na dany narkotyk. Efekt ten jest spowodowany zwiêkszonym wydzielaniem neuroprzeka¼nika dopaminy w nucleus accumbens, czê¶ci mózgu zwi±zanej z motywacj± i nagradzaniem, pod wp³ywem ¶rodków uzale¿niaj±cych takich jak: amfetamina, kokaina, heroina, marihuana i alkohol, przy czym nale¿y zaznaczyæ, ¿e ka¿da z wymienionych substancji wykazuje inny molekularny mechanizm dzia³ania. D³ugotrwa³a mo¿liwo¶æ powrotu do uzale¿nienia utrudnia pozostawanie w stanie wolnym od stosowania narkotyku (clean), który nie jest jednoznaczny ze stanem oczyszczenia organizmu z narkotyku.
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #112 : Czerwiec 20, 2009, 22:34:13 »

"Kompot" (inaczej "odpa³") - otrzymywana domow± metod± "polska heroina". Wynaleziona przez dwóch studentów chemii z Gdañska w 1976 roku. "Kompot" ma postaæ gorzkiej, ¿ó³tobr±zowej do ciemnobr±zowej, lekko oleistej cieczy o ciê¿kim, s³odkim zapachu (z wyczuwalnym zapachem octu).

"Kompot", oprócz heroiny, zawiera wiele innych alkaloidów makowych, zwi±zki budowy ro¶lin pochodz±ce ze s³omy makowej oraz zanieczyszczenia pochodz±ce z technicznych ¶rodków chemicznych u¿ytych do produkcji: amoniak, aceton lub inne rozpuszczalniki, ocet, zanieczyszczenia ¿ywicami syntetycznymi. "Kompot" otrzymuje siê przez ekstrakcjê alkaloidów opiatowych z wywaru ze s³omy makowej, acetyluj±c je bezwodnikiem octowym na koñcu procesu.
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #113 : Czerwiec 20, 2009, 22:40:14 »

Broñ j±drowa – rodzaj broni masowego ra¿enia wykorzystuj±cej wewn±trz j±drow± energiê wydzielan± podczas ³añcuchowej reakcji rozszczepienia j±der ciê¿kich pierwiastków (uranu i plutonu - broñ atomowa) lub reakcji termoj±drowej syntezy lekkich pierwiastków z wodoru - bomba wodorowa – o sile wybuchu znacznie wiêkszej ni¿ broni atomowej. Dziêki istnieniu tej broni powsta³o przekonanie o mo¿liwo¶ci pokonania przeciwnika bez u¿ycia ogromnych armii, do zadania du¿ych zniszczeñ na obszarze przeciwnika wystarczy samolot bombowy, pocisk artyleryjski lub rakieta przenosz±ca atomowe g³owice bojowe.

Czynnikami ra¿enia broni j±drowej s±:

    * fala uderzeniowa,
    * promieniowanie przenikliwe,
    * promieniowanie cieplne (¶wietlne),
    * ska¿enie promieniotwórcze,
    * impuls elektromagnetyczny.

Si³a ra¿enia jest daleko wiêksza ni¿ w przypadku konwencjonalnego materia³u wybuchowego -- najwiêksze bomby s± zdolne zniszczyæ ca³e miasta. Bomby atomowe zosta³y zastosowane dwukrotnie w celach wojennych przez armiê Stanów Zjednoczonych przeciwko japoñskim miastom Hiroszima i Nagasaki, w trakcie II wojny ¶wiatowej. Od tego czasu u¿yto ich oko³o 2000 razy, jedynie w ramach testów, przeprowadzanych przez dziesiêæ pañstw (USA, Zwi±zek Radziecki, Wielka Brytania, Francja, Chiñska Republika Ludowa, Indie, Pakistan, RPA wspólnie z Izraelem).

Mocarstwami nuklearnymi s± Stany Zjednoczone, Rosja, Wielka Brytania, Francja, Chiñska Republika Ludowa, Indie, Pakistan, Korea Pó³nocna i Izrael, którego w³adze nie potwierdzaj± ani nie zaprzeczaj± tym podejrzeniom. RPA wyprodukowa³a 4 bomby atomowe, lecz po upadku apartheidu jej arsena³ nuklearny zosta³ zdeponowany w Izraelu. Korea Pó³nocna og³osi³a, ¿e posiada arsena³ nuklearny. Próbny ³adunek zosta³ zdetonowany 9 pa¼dziernika 2006 o 4.36 czasu polskiego. Eksplozjê przeprowadzono w wyrytej w górach kopalni w prowincji Hamgyong. Jednak wed³ug wielu ekspertów w³adze w Phenianie potrzebuj± jeszcze 5-10 lat na prze³amanie technicznych problemów i takie udoskonalenie ³adunku, by móc umie¶ciæ go na rakiecie dalekiego zasiêgu. Ukraina mo¿e posiadaæ g³owice atomowe, które w wyniku pomy³ki nie zosta³y zabrane przez Armiê Radzieck±. O prace nad budow± broni atomowej podejrzewany jest Iran.

Prace nad budow± broni atomowej prowadzi³y swego czasu RPA oraz Irak. Przed upadkiem muru berliñskiego broñ atomowa znajdowa³a siê tak¿e na terenie NRD oraz w pewnym okresie na terenie Polski (patrz: LWP - Broñ j±drowa na terytorium Polski). W okresie zimnej wojny przez krótki czas na Kubie stacjonowa³y tak¿e radzieckie pociski balistyczne.
 Rodzaje broni nuklearnej
Podstawowe rodzaje
Bomba atomowa
Schemat dwóch metod detonowania ³adunku j±drowego

Bomba atomowa czerpie swoj± energiê z reakcji rozszczepienia ciê¿kich j±der atomowych (np. uranu lub plutonu) na l¿ejsze pod wp³ywem bombardowania neutronami. Rozpadaj±ce siê j±dra emituj± kolejne neutrony, które bombarduj± inne j±dra, wywo³uj±c reakcjê ³añcuchow±.

Nazwa bomba atomowa mo¿e byæ myl±ca, gdy¿ konwencjonalne chemiczne materia³y wybuchowe czerpi± sw± energiê z wi±zañ atomowych a inne rodzaje broni nuklearnej s± nie mniej atomowe.

Zasada dzia³ania bomby atomowej polega na wytworzeniu/przekroczeniu w jak najkrótszym czasie masy krytycznej ³adunku j±drowego. Przekroczenie masy krytycznej zazwyczaj uzyskuje siê na jeden z dwóch sposobów: poprzez po³±czenie kilku porcji materia³u rozszczepialnego (tzw. metoda dzia³a) lub zapadniêcie materia³u uformowanego w pow³okê (tzw. metoda implozyjna). Po³±czenie to musi odbyæ siê szybko by reakcja nie zosta³a przerwana ju¿ w pocz±tkowej fazie w wyniku rozproszenia energii powstaj±cej podczas rozszczepiania j±der, dlatego do po³±czenia materia³ów rozszczepialnych u¿ywa siê konwencjonalnego materia³u wybuchowego. Reakcja ³añcuchowa wydziela ogromn± ilo¶æ energii. Wysoka temperatura i energia produktów rozpadu powoduj± b³yskawiczne rozproszenie materia³u rozszczepialnego i przerwanie reakcji ³añcuchowej. Jako ³adunku nuklearnego przy metodzie dzia³a u¿ywa siê uranu-235, za¶ przy metodzie implozyjnej - plutonu-239.

Z jednego kilograma U-235 mo¿na uzyskaæ do 82 TJ (terad¿uli) energii. Typowy czas trwania reakcji ³añcuchowej to 1 μs, wiêc moc wynosi 82 EW/kg.

Bomba wodorowa

Zwana jest te¿ bomb± termoj±drow±. Zasada dzia³ania bomby wodorowej opiera siê na wykorzystaniu reakcji termoj±drowej, czyli ³±czenia siê lekkich j±der atomowych (np. wodoru lub helu) w ciê¿sze, czemu towarzyszy wydzielanie ogromnej ilo¶ci energii.

Poniewa¿ rozpoczêcie i utrzymanie fuzji wymaga bardzo wysokiej temperatury, bomba wodorowa zawiera ³adunek rozszczepialny (pierwszy stopieñ), którego detonacja inicjuje fuzjê w ³adunku drugiego stopnia. Ci¶nienie uzyskane z pierwszego stopnia kompresuje drugi stopieñ, otoczony p³aszczem ze zubo¿onego uranu. Jednocze¶nie zawarty wewn±trz rdzeñ ze wzbogaconego uranu w wyniku implozji osi±ga masê krytyczn± i staje siê bardzo silnym ¼ród³em neutronów. W tych warunkach w wodorowo-helowym paliwie rozpoczyna siê niezwykle szybki i gwa³towny proces fuzji j±der, dziêki czemu w bardzo krótkim czasie emitowana jest energia wielokrotnie przekraczaj±ca t± uzyskan± z pierwszego stopnia.

£adunki drugiego stopnia mog± byæ ³±czone w prawie dowolnej ilo¶ci i wielko¶ci (jedna reakcja fuzji inicjuje nastêpn±). To, jak i brak ograniczenia przez masê krytyczn± oraz znacznie wiêksza ni¿ w przypadku ³adunków rozszczepialnych wydajno¶æ, umo¿liwiaj± budowê broni o mocy daleko wiêkszej ni¿ w przypadku zwyk³ej bomby atomowej.

Brudna bomba

Brudna bomba to okre¶lenie na rodzaj broni radiologicznej, której dzia³anie polega na rozrzuceniu materia³u radioaktywnego na du¿ej przestrzeni za pomoc± konwencjonalnej eksplozji. Powoduje to ska¿enie promieniotwórcze terenu. Ze wzglêdu na ³atwo¶æ konstrukcji takiej bomby, znaczn± dezorganizacjê funkcjonowania du¿ych aglomeracji oraz bardzo du¿e koszty usuwania materia³ów promieniotwórczych istnieje niebezpieczeñstwo u¿ycia ich przez organizacje terrorystyczne.

Zaawansowane konstrukcje

Bomba neutronowa

Bomba neutronowa to specjalny rodzaj bomby termoj±drowej, pozbawionej ekranu odbijaj±cego neutrony, w której energia powstaje w wyniku reakcji syntezy deuteru z trytem. Si³a jej wybuchu jest relatywnie niewielka. Ma³e jest równie¿ ska¿enie promieniotwórcze terenu. Czynnikiem ra¿±cym jest promieniowanie przenikliwe – neutronowe (szybkie neutrony – st±d nazwa), przenikaj±ce przez materiê (w tym opancerzenie), ale zabójcze dla ¿ywych organizmów.

Bomba kobaltowa

Bomba kobaltowa zawiera w os³onie kobalt, który pod wp³ywem wytwarzanych przez ³adunek neutronów przekszta³ca siê w izotop Co-60, silne i trwa³e (okres pó³rozpadu 5,26 lat) ¼ród³o promieniowania gamma. G³ównym celem jest ska¿enie terenu, by uczyniæ go niezdatnym do zasiedlenia. Zamiast kobaltu dodatkiem mo¿e byæ z³oto, które pozostanie radioaktywne przez okres kilku dni, oraz tantal i cynk (kilka miesiêcy). Jedna bomba kobaltowa zosta³a zdetonowana przez Brytyjczyków. Test jednokilotonowej bomby nie powiód³ siê.

Historia broni j±drowej

    * Eksplozja próbna:
          o 16 lipca 1945 – pustynia w stanie Nowy Meksyk (USA), miejsce próby nazywano nieoficjalnie Jornada del Muerto (Podró¿ Umar³ego);
    * U¿ycie bojowe:
          o 6 sierpnia 1945 – Hiroszima (bomba Little Boy);
          o 9 sierpnia 1945 – Nagasaki (bomba Fat Man).

Broñ j±drowa w kulturze

Zimna wojna toczona poprzez Stany Zjednoczone oraz ZSRR, przyczyni³a siê do powstania wizji zag³ady ludzko¶ci lub upadku cywilizacji na skutek doj¶cia do konfliktu nuklearnego pomiêdzy tymi dwoma pañstwami. W tej globalnej wojnie atomowej dokonano by tak wielu eksplozji bomb atomowych, ¿e efektem rozpylenia du¿ych ilo¶ci py³ów w górnych warstwach atmosfery by³aby zima nuklearna. W czasach zimnej wojny, w USA strach przed nuklearnym atakiem ze strony Zwi±zku Radzieckiego by³ ogromny, powsta³ nurt ukazuj±cy upadek cywilizacji. Z tego nurtu wywodz± siê filmy z serii Mad Max, Terminator, Nazajutrz, Wys³annik przysz³o¶ci, Watchmen: Stra¿nicy oraz gry Fallout. Paranoiczne lêki zwi±zane z zimn± wojn± doskonale pokaza³ Stanley Kubrick w filmie "Doktor Strangelove, lub jak przesta³em siê martwiæ i pokocha³em bombê" z roku 1963. W literaturze powsta³y liczne opowiadania fantastyczne dotycz±ce tego tematu jak: Ostatni Brzeg, Deus Irae.

Arsena³ nuklearny ¶wiata

    * od 1945 - USA - 10.000 g³owic
    * od 1949 - Rosja - 16.000
    * od 1952 - Wielka Brytania - 160
    * od 1960 - Francja - 350
    * od 1964 - Chiny - 200
    * od 1974 - Indie - 160
    * od 1979 - Izrael - 150
    * od 1998 - Pakistan - 50
    * od 2006 - Korea Pó³nocna - 15

Najpotê¿niejsza bomba atomowa

     Osobny artyku³: Car Bomba.

Najpotê¿niejsz± bomb± atomow± by³a Car Bomba (inaczej Tzar lub Big Iwan). Eksplozji dokona³ Zwi±zek Radziecki 30 pa¼dziernika 1961 r. na wyspie Nowa Ziemia po³o¿onej na Morzu Arktycznym, na pó³nocnych krañcach obecnej Rosji. By³a to jednostopniowa bomba termoj±drowa, czyli oparta na pojedynczej fazie syntezy lekkich j±der atomowych, zainicjowanej detonacj± j±drow±. Mia³a moc 58 megaton czyli w przybli¿eniu 4000 bomb zrzuconych na Hiroszimê. Mimo ¿e zmniejszono jej moc ze wzglêdów bezpieczeñstwa (Car Bomba zaprojektowana zosta³a jako broñ trójfazowa i mog³a ona osi±gn±æ nawet 150 megaton, ale wówczas obszar objêty zniszczeniami, mimo du¿ego odosobnienia, obj±³by kilka wiêkszych miast pó³nocnej Rosji, a opad radioaktywny zagrozi³by ca³ej Europie, tote¿ zrezygnowano z trzeciej fazy rozszczepiania), czê¶æ skalistych wysepek, w których otoczeniu dokonano detonacji, wyparowa³a, a sam wybuch by³ odczuwalny nawet na Alasce. Bomba ta nazywana by³a tak¿e z³owieszczo "Zabójc± Miast". Bomba mog³aby zniszczyæ miasto wielko¶ci Londynu.
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
Zuler
Klanowicze
Aktywny u¿ytkownik
***
Offline Offline

Wiadomo¶ci: 113


"¿eby ¿ycie mia³o smaczek..."


« Odpowiedz #114 : Czerwiec 20, 2009, 23:45:42 »

nie wiem co to jest ale wezmê pó³ kilo  Chichot

dobre a¿ sobie zgra³em aby spokojnie doczytaæ Mrugniêcie
« Ostatnia zmiana: Czerwiec 20, 2009, 23:48:43 wys³ane przez Zuler » Zapisane

"Krwio¿erczy, gniewny, ca³kowicie pogañski lud"
Ukanio81
Klanowicze
Zaawansowany u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 281


"Ciesz siê m³odzieñcze w m³odo¶ci swojej"


« Odpowiedz #115 : Czerwiec 21, 2009, 10:29:05 »

powiesc sie zrobila Du¿y u¶miech
Zapisane

Mo¿emy jedynie zdecydowaæ, co zrobimy|z czasem, który zosta³ nam dany
when i die bury me upside down, so the world can kiss my ass
IiILeonIiI
Klanowicze
Nowy u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 43


~PumpinJumpinLoop~


« Odpowiedz #116 : Czerwiec 26, 2009, 11:07:07 »

 ;DBreakdance (pierwotna nazwa breakin' lub bboying) – rodzaj tañca, wymagaj±cy dobrych predyspozycji fizycznych, kondycji oraz wysokiego poczucia rytmu. Osoba tañcz±ca breakdance to b-boy/biboj (mê¿czyzna) lub b-girl/bigerl (kobieta). Nazwa ta powsta³a od s³owa "breakboy", gdy¿ pierwsi tancerze tañczyli do tzw. breakbeatów. Po raz pierwszy s³owa bboy u¿y³ DJ Kool Herc na jednej z miêdzyblokowych imprez. Taniec ten narodzi³ siê w 1969 roku w Bronksie, dzielnicy Nowego Jorku. Polega on na wykonywaniu ewolucji akrobatycznych, po³±czonych z czystym, rytmicznym tañcem, tworz±c w ten sposób nierozerwaln± ca³o¶æ.Ruchy w bboyingu dzielimy na cztery podstawowe elementy – toprock, power moves, freeze i footwork.
Bboy, Nowy Jork

Toprock – dynamiczne kroki taneczne ³±czone z gestykulacj±, tworz±ce wra¿enie "mowy cia³em". Toprock jest wstêpem do ka¿dego wyj¶cia na parkiet. Aby dobrze wykonywaæ top-rock, trzeba przede wszystkim wykonywaæ go dynamicznie, umieæ improwizowaæ i mieæ wyczucie rytmu. Podstawowe rodzaje toprocka:

    * Indian Crosover (Indian Rock)
    * Apache
    * Salsa Step
    * Latino Rock
    * Bounce Roller Skate Step

Power moves – figury rotacyjne. Najwa¿niejsza, najefektowniejsza oraz najtrudniejsza czê¶æ breakingu. Wymagaj± one jednak du¿ej sprawno¶ci fizycznej ze wzglêdu na ich wysoce akrobatyczny charakter. Wymagaj± jednocze¶nie si³y, gibko¶ci, kondycji, poczucia cia³a w przestrzeni oraz zaanga¿owania i szczególnie umiejêtno¶ci samoasekuracji. G³ówne powery to:

    * Backspin ("b±czek")
    * Headspin ("bañka")
    * Drill ("¶ruba")
    * 1990 ("dziewi±tka")
    * Swipes
    * Windmill ("bary")
    * Baby Windmill / Munchmills
    * Flare ("thomasy")
    * Crickets / Jack Hammers ("skorpion")
    * Zegary ("thomasy ze z³±czonymi nogami")
    * AirSwipe ("twisty")
    * 2000 ("dziewi±tka na dwóch rêkach")
    * Rubberband ("sprê¿ynki raz po razie")
    * Head slide ("¶lizg na g³owie")
    * Elbow spin ("krêcenie sie na ³okciu")
    * Worm ("fala")


Freeze – figura statyczna, polegaj±ca na "zastygniêciu" w konkretnej pozycji na kilka sekund:

    * Baby Freeze Open
    * Baby Freeze Close
    * Chair Freeze
    * Turtle Freeze
    * Air Baby
    * Air Jordan
    * Shire Freeze
    * Tilting Tower Freeze
    * Hollow Back
    * Ninja Freeze
    * Plank Freeze
    * Hi Plank
    * One Hand Crutch / Flo Freeze

Drop (Go down) – przej¶cia z toprock do footwork, wa¿ne kroki pozwalaj±ce na p³ynne przej¶cia miêdzy tymi elementami, zachowuj±ce ci±g³o¶æ taneczn±:

    * Half Swipe
    * Front Swipe
    * Back Swipe
    * Cross Swipe
    * Knee Drop
    * W
    * Cork Screw

Footwork – kroki taneczne, najczê¶ciej wykonywane z pozycji przysiadu podpartego. Aby dobrze wykonywaæ zarówno footwork jak i inne figury, trzeba wypracowaæ flow czyli p³ynno¶æ ruchów. S³owem – nie wystarczy nauczyæ siê konkretnego ruchu, aby go dobrze wykonywaæ, nale¿y jeszcze wykonywaæ go p³ynnie i bardzo dynamicznie. Postawowe rodzaje footworków:

    * Six Step
    * Four Step
    * Three Step
    * Baby Love
    * C.C.
    * Bounce C.C.
    * Baby Swipes
    * Bicycle Pumps
    * Scrambles

Nale¿y pamiêtaæ, ¿e ruchy mo¿na tworzyæ samemu, odpowiednio interpretuj±c muzykê, dlatego w breakingu nie ma ¶cis³ych ograniczeñ, co odró¿nia go od wielu stylów tañca.

Rywalizacja [edytuj]

Nieod³±cznym elementem kultury breakdance s± specyficzne formy rywalizacji w tym tañcu. Obok klasycznego pokazu solowego, lub grupowego ocenianego przez sêdziów istniej± jeszcze:

Bitwa Okre¶lana te¿ jako "batelka" (od ang. battle), lub "kontest". Naprzeciw siebie staj± dwaj tancerze, lub dwie grupy i staraj± siê nawzajem "pokonaæ" w wykonywanych trikach. Liczy siê zarówno technika, jak i wyczucie rytmu. Przeciwnicy czêsto wchodz± ze sob± w specyficzn± interakcjê gestów – ruchami cia³a, r±k i twarzy okazuj± sobie nawzajem wy¿szo¶æ, prze¶miewczo¶æ, lekcewa¿enie, a w skrajnych przypadkach nawet pogardê i gesty obra¼liwe, jednak najwa¿niejsza zasada bitwy brzmi: nie wolno dotkn±æ przeciwnika. Bitwê mo¿e oceniaæ sêdzia lub publiczno¶æ. Czêsto wygrana nie zale¿y od rzeczywistych umiejêtno¶ci, lecz od odpowiedniego zaprezentowania siê i improwizacji, a co za tym idzie zdobycia sympatii publiki/sêdziów.

Kó³eczko Jest to bardziej forma tanecznego wy³adowania ni¿ rywalizacji. Tancerze tworz± kó³ko, a na jego ¶rodek wychodzi ka¿dy, kto chce wyj¶æ i prezentowaæ swoje umiejêtno¶ci. Je¶li kto¶ czuje siê w kó³eczku do¶æ pewnie, mo¿e wybraæ sobie przeciwnika i gestami daæ mu do zrozumienia, ¿e chce bitwy, wtedy pozostali tancerze zamieniaj± siê w publiczno¶æ, która bitwê ocenia. Po angielsku : "cypher" (wym. sajfer).

Muzyka [edytuj]

Pierwotnie muzyk± do breaka by³ funk, dzi¶ oprócz funku tañczy siê g³ównie do muzyki elektronicznej breakbeat, electro b±d¼ rapu. Przy czym nale¿y dodaæ, ¿e wspó³czesna, zepsuta forma rapu, pozbawiona wyrazistego rytmu, funkowych nalecia³o¶ci i nastawiona na komercyjnego odbiorcê nie nadaje siê do tañczenia breaka. Najlepsze do tego s± utwory z lat 80. i 90.

Pocz±tki [edytuj]

Bboying mia³ swój pocz±tek w dzielnicy Bronx, w Nowym Jorku. Powsta³ on od tzw. Uprock Battles (bitwy uprockowe) uprawianych przez tamtejsze gangi. Uprock polega pokazywaniu ró¿nych gestów i póz pod adresem przeciwnika (np. markowaniu uderzeñ, kopniêæ itp.). Uprock nastêpnie przekszta³ci³ siê w toprock (du¿± inspiracj± by³ taniec i muzyka Jamesa Browna). Pó¼niej powsta³y kroki w parterze (footwork/floorrock) i szybsze, skomplikowane figury (powermoves). W³a¶ciwa forma breaka to zas³uga g³ównie grup Rock Steady Crew i New York City Breakers. Break dance czerpa³ i czerpie, przekszta³caj±c na swoj± mod³ê kroki i figury, z ró¿nych tañców i dyscyplin, np.: capoeira, salsa, akrobatyka i inne.

Pocz±tki w Polsce [edytuj]

Najwcze¶niej w Polsce (1987 rok) pojawi³a siê grupa Scrap Beat i przez ponad dekadê wyznacza³a standardy w technicznym opanowaniu breaka, g³ównie figur si³owych (power moves). Nie potrafili im dorównaæ nawet s³ynni Flying Steps. B³êdem w funkcjonowaniu grupy w pó¼niejszym okresie by³ brak aktywnego udzia³u w ¿yciu podziemnej sceny breakdance i skupienie siê jedynie na komercyjnych wystêpach.


Hip-hop – ruch kulturowy i gatunek muzyczny powsta³y w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych we wczesnych latach 70. XX wieku, zainicjowany przez Afroamerykanów i Latynosów[1][2]. Cztery g³ówne elementy hip-hopu to rapowanie, graffiti, taniec breakdance i DJing[3]. Pozosta³e elementy to moda i slang hip-hopowy oraz beatbox. Od momentu powstania w nowojorskiej dzielnicy Bronx hip-hop rozprzestrzeni³ siê na ca³ym ¶wiecie


bboy/bgirl (czytaj:'biboj/bigerl') oznacza: breakboy/girl, beatboy/girl, bronxboy/girl jest to osoba tañcz±ca bboying (Breakdance). Okre¶lenie bboy powsta³o w latach '80 na bronx'ie, nazywano tak osoby tañcz±ce m.in. na imprezach dj Kool Herc'a, uwa¿anego za ojca chrzestnego kultury hip-hop, w nietypowy sposób, wykonuj±c toprock, a w dalszych etapach rozwoju bboyingu równie¿ footwork i resztê elementów.
Zapisane

L2Elixir-Archmage 77lv
L2Bfde-ElvenElder 84/85lv  Sub-ArcanaLord77,HE76,Archmage79
SH79lv,Tyr 52         
L2BFDE-sps80/sws76/tyr75/konik59   full dynasty!! xD
L2EX- ee80
L2DEX- SOulH 78
l2WS- Cardi 82 / bd 75 / Paladyn 52
Zuler
Klanowicze
Aktywny u¿ytkownik
***
Offline Offline

Wiadomo¶ci: 113


"¿eby ¿ycie mia³o smaczek..."


« Odpowiedz #117 : Czerwiec 27, 2009, 00:02:26 »

i hu hu
Zapisane

"Krwio¿erczy, gniewny, ca³kowicie pogañski lud"
Kutafon
Go¶æ
« Odpowiedz #118 : Czerwiec 27, 2009, 01:06:31 »

Najlepsze, ze final fantasy 14 bedzie online Chichot
To bedzie chyba mierwsze mmorpg na ps3 (z wyj±tkiem angels love oO).Wiem, ze byly rozmowy blizzarda i micro$zitu zeby zrobic wow'a na xboxa, ale nie wysz³o.



Zapisane
IiILeonIiI
Klanowicze
Nowy u¿ytkownik
***
Offline Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 43


~PumpinJumpinLoop~


« Odpowiedz #119 : Czerwiec 27, 2009, 11:07:26 »

P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
PP
P
P
P
P
P
P
P
P
P
P
PP
P
P

P
P
P
P
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
U
M
M
M
M
M
MM
M
MM
M
M
M
M
M
M
MM
M
P
P
P
P
P
PP
P
P
P
PI
I
I
I
I
I
II
I
I
I
N
N
N
N
N
NN
N
N
N
J
J
J
J
J
J
JJ
JU
U
UU
U
U
U
UU
U
U
U
U
UM
M
M
M
M
MM
M
M
M
M
M
P
P
P
P
P
P
PP
PP
P
I
I
I
I
I
II
I
I
I
II
I
I
I

II
I
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
N
L
L
L
L
L

L
L
L
L
L
L
L
OO
O

OO

O
O
O
O
O
O
O
O
OO
O

OO
O
O
O
O
P
P
PP
PP
P

P
P
P
PP
P
P

P
P
P

P
P
P
P
P
P
P

P
P
P
P

P
P

P


















L
L
L
L
L
L
L
LO
O
O
O
O
O
O
O
OO
OO

OO
O
O
O
OP
P
P
PP
P
P
P
P
PP
P
P
P
Zapisane

L2Elixir-Archmage 77lv
L2Bfde-ElvenElder 84/85lv  Sub-ArcanaLord77,HE76,Archmage79
SH79lv,Tyr 52         
L2BFDE-sps80/sws76/tyr75/konik59   full dynasty!! xD
L2EX- ee80
L2DEX- SOulH 78
l2WS- Cardi 82 / bd 75 / Paladyn 52
Strony: 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 20 Do góry Drukuj 
« poprzedni nastêpny »
Skocz do:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2008, Simple Machines LLC | Sitemap
Amber design by Bloc | XHTML | CSS

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

daxrel geneo furenzu eobywatel polskatawerna